Ta choroba występuje stosunkowo często, gdyż występuje u ok. 4% populacji świata. Choroba dotyczy zarówno dzieci, jak i osób dorosłych. Najczęściej jej przyczyną jest stopniowy, postępujący rozpad komórek wytwarzających barwnikowych skóry – melatocytów. Skutkiem rozpadu komórek wytwarzających ciemnobrunatny pigment skóry są odbarwione mleczno-białe lub cieliste plamy – różnej wielkości i kształtu. Przyczyną zaniku ciemnego pigmentu skóry i pojawienia się białych plam bielaczych są m.in. czynniki genetyczne. Udokumentowano również wpływ wadliwej reakcji układu odpornościowego na niszczenie komórek wytwarzających pigment skórny.
Bielactwo może łączyć się z wieloma chorobami:
- schorzeniami tarczycy (zarówno przebiegającymi z nadczynnością, np. choroba Gravesa-Basedowa, jak i niedoczynnością, np. wole Hashimoto);
- innymi zaburzeniami endokrynologicznymi (choroba Addisona, cukrzyca typu 1 i 2);
- chorobami autoimmunologicznymi (niedokrwistość złośliwa, toczeń rumieniowaty, twardzina układowa, miastenia, choroba Crohna, pierwotna marskość żółciowa, zespół Sjögrena i łysienie plackowate);
- może pojawić się w przebiegu czerniaka złośliwego.[1]
W związku z częstym rodzinnym występowaniem bielactwa istnieje pogląd co do genetycznego uwarunkowania predyspozycji do tej choroby. Badania epidemiologiczne wykazują, że 1/4-1/3 pacjentów z bielactwem ma w rodzinie osoby z tą chorobą. Na podstawie szerokich badań dotyczących chorych z bielactwem i ich rodzin wykazano, że choroba nie dziedziczy się autosomalnie recesywnie lub dominująco. Mówi się o dziedziczeniu wielogenowym. Wykazano, że bliskie pokrewieństwo zwiększa ryzyko rozwoju bielactwa 4,5-krotnie w porównaniu z grupą kontrolną.Teorie dotyczące przyczyn bielactwa koncentrują się na trzech różnych mechanizmach: autoimmunologicznym, autocytotoksycznym i neurogennym.
Hipoteza autoimmunologicznego pochodzenia bielactwa zwraca uwagę na dane genetyczne i skojarzenie bielactwa z innymi chorobami autoimmunologicznymi.
Chociaż zaburzenie tarczycy uznano za kluczowy czynnik wywołujący tę chorobę, szereg innych czynników odgrywa kluczową rolę w jego przejawianiu. Wiele hormonów (hormon uwalniający kortykotropinę, hormon adrenokortykotropowy, hormon stymulujący α-melanocytów, melatonina, kalcytriol, testosteron, estrogen), geny (ludzki antygen leukocytowy (HLA), antygen 4 związany z limfocytami T cytotoksycznymi (CTLA-4), ramka D3 (FOXD3), receptor estrogenowy (ESR) 1, cyklooksygenaza-2 (COX2), białko związane z bielactwem 1 (VIT1)) oraz wybory dotyczące stylu życia (stres, dieta, produkty kosmetyczne, i leki) były podejrzane jako czynniki powodujące to zaburzenie. [6]
Teoria autocytotoksyczna postuluje, że prekursory autocytotoksyczne melaniny występują w melanocytach, powodując śmierć komórki.Teoria neurogenna wiąże wstępowanie bielactwa segmentowego z neuronami, które zaopatrują melanocyty na danej powierzchni skóry.[2] Znacznie częściej podłoże genetyczne związane jest z bielactwem wrodzonym, nie jest jednak potwierdzone, że postać nabyta nie ma takiego podłoża.
Doniesienia naukowe wskazują, że w przyczynach degradacji melanocytów i rozwoju bielactwa nabytego upatruje się zaburzenia w funkcjonowaniu mitochondriów.[4]
Jednym z głównych enzymów antyoksydacyjnych w bielactwie jest dysmutaza ponadtlenkowa (SOD).
Zbadano polimorfizmy SOD1 i SOD2 u chorych na bielactwo. W badaniu wzięło udział stu pacjentów z bielactwem nabłonka i 99 osób zdrowych, u których nie stwierdzono zmian bielactwa w rodzinie. Polimorfizmy SOD1 35 A / C i SOD2 A16V (C / T) analizowano za pomocą polimorfizmu długości fragmentu restrykcyjnego łańcucha polimerazy (PCR-RFLP). Pacjenci z bielactwem i grupą kontrolną częstości alleli polimorfizmu SOD1 35 A / C i SOD2 A16V (C / T) porównywano za pomocą χ 2testy. Rozkład genotypów AA i AC SOD1 35 był podobny u pacjentów z bielactwem i grupą kontrolną. Gdy porównano grupę pacjentów i grupę kontrolną pod kątem polimorfizmu SOD2 Ala9Val (C / T), określono istotną różnicę w rozkładzie genotypów . Względne ryzyko rozwoju bielactwa stwierdzono jako 2-krotny wzrost genotypu TT. Wzrost homozygotyczności TT w przypadkach bielactwa stwarza problem przeniesienia enzymu do mitochondriów, a zatem efekt antyoksydacyjny SOD może zmniejszyć bielactwo, ale polimorfizm nie został określony u wszystkich pacjentów, więc to badanie musi być uzasadnione przez inne badania zawierające większą liczbę pacjentów.[7] -
Dodam tu od siebie informację, że enzymy dysmutazy ponadtlenkowej SOD do swojego działania potrzebują manganu, a także cynku i miedzi. Niedobór tych pierwiastków doprowadza do uszkodzeń mitochondriów a wolne rodniki nie są unieszkodliwiane dlatego warto zadbać o ich właściwy poziom ale wcześniej, zanim je będziemy suplementować należy sprawdzić ich wartości w krwi obwodowej, chyba, że mamy możliwość sprawdzenia ich poziomu w mitochondriach, są wyspecjalizowane laboratoria, które badają mitochondria.( Na razie w Niemczech, wkrótce w Gorzowie ).
Choroba ma przebieg wieloletni i nieleczona zazwyczaj postępuje, więc nie słuchaj niektórych osób twierdzących ” a tego to się nie leczy , to nie jest nic takiego”.
Plamy bielacze mogą występować na skórze twarzy i ciała, od niewielkich plamek, aż po zlewające się, wyraźnie widoczne plamy średnicy kilkunastu centymetrów. Najczęściej dotyczą skóry łokci, kolan, nadgarstków, grzbietów rąk i palców.[3] Wzajemne oddziaływanie między stresem oksydacyjnym i zmienionymi odpowiedziami immunologicznymi sugeruje, że dodatkowe strategie mające na celu ograniczenie szlaku aktywacji interferonu typu I jako terapii stabilizujących tło mogą być interesującym podejściem w bielactwie. [5]RÓŻNICE W PRZEKROJU SKÓRY ZDROWEJ, A SKÓRY Z PROBLEMEM BIELACTWA
Wiemy już co wywołuje bielactwo, jakie są jego objawy i choroby współistniejące, których ewentualne występowanie należy także zbadać.
Jakie wobec tego robimy badania?
W celu postawienia diagnozy bielactwa nabytego przeprowadza się dokładny wywiad lekarski (dermatolog musi upewnić się, że białym plamom nie towarzyszą inne objawy), test lampą Wooda, która emituje światło ultrafioletowe (skóra dotknięta bielactwem powinna „świecić” na biało). Lekarz może także zlecić biopsję skóry i badanie krwi (aby stwierdzić, jaka jest przyczyna zmian).[8]
Sprawdzamy poziom manganu, cynku, miedzi, żelaza.[9] Badamy stan tarczycy wykonując TSH, FT4, a/TPO i a/TG.Jeśli bielactwo jest potwierdzone, należy wprowadzić leczenie aby przyhamować rozwój objawów. Więc leczymy choroby współistniejące, które mogą się przyczynić do powstania bielactwa, zmieniamy styl życia aby uniknąć stresów. Medycyna akademicka zaproponuje nam kortykosterydy w postaci kremów lub maści.
Bielactwo nabyte jest bardzo trudne do leczenia, jednak w pewnych przypadkach udaje się uzyskać poprawę, stosując “leczenie” pędzlowaniem preparatami roślinnymi, których celem jest, w skojarzeniu z naświetlaniem światłem słonecznym lub lampy kwarcowej, pobudzenie do tworzenia się na nowo barwnika skóry, czyli melanocytów (fototerapia). Można także korzystać z naświetlania lampami PUVA, jest to jednak długa terapia (od kilku miesięcy do ok. roku).[8]
Istnieją także doniesienia o repigmentacji plam bielaczych pod wpływem krioterapii. Po zastosowaniu 6-7 mrożeń chlorkiem etylu obserwowano częściowe wybarwienie ognisk. Metoda ta ma wiele zalet: jest zabiegiem bezkrwawym, nie jest potrzebne znieczulenie, tkanki otaczające nie ulegają zniszczeniu i może być wykonywana w warunkach ambulatoryjnych.[11]Terapia u osób z bielactwem nabytym ma na celu odzyskanie utraconego pigmentu skóry. Rodzaj leczenia zależy od wieku, stanu zdrowia chorego oraz miejsc, w których doszło do utraty pigmentu. Poniżej przedstawiono rodzaje leczenia:
- stosowanie odpowiednich kosmetyków zamiast leczenia farmakologicznego,
- zabieg chirurgiczny,
- stosowanie preparatów miejscowych,
- terapia PUVA,
- zabiegi z użyciem światła.
- Nalezy pamietac o suplementacji wlasciwych substancji t. j. miedź, cynk, mangan czy żelazo przy potwierdzonych niedoborach. Pamietajmy, że nie łączymy preparatów cynku z magnezem.
-
Naturalne metody do walki z chorobą:
– zioło Babći – jest pospolitą rośliną trawiastą o niebieskawo purpurowych kwiatach. Występuje na obszarze Indii, Pakistanu, Iranu, Sri Lanki i Chin. Ze względu na swoją wysoką skuteczność babći zyskała nazwę„niszczyciela trądu”. Miejscowi zielarze przypisują jej działanie przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwwirusowe, czyszczące krew, gojące rany oraz odradzające skórę, włosy i paznokcie. Stosują ją z dobrymi wynikami od dawnych czasów także w innych chorobach skóry: łuszczycy, trądzie, wyprysku, świerzbie, zakażeniach paciorkowcami, zapaleniach i owrzodzeniach, chorobach pasożytniczych, łysieniu, słoniowaciźnie, ukąszeniu przez węża, użądleniu przez skorpiona. Tak więc w Indiach bielactwo jest uleczalne. Surowcem leczniczym jest nasienie. Stosuje się je zewnętrznie w postaci papki do przykładania na odbarwione miejsca na skórze. Zamiast papki można używać do wcierania oleju otrzymanego z nasion. Wyniki pojawiają się zwykle po kilku dniach leczenia! Białe plamy stopniowo stają się różowe lub czerwone, aż w końcu skóra odzyskuje swoją normalną barwę. (Należy jednak pamiętać, że Psoralea corylifolia uwrażliwia skórę na promienie ultrafioletowe, co oznacza, że ekspozycja na słońce może wywołać oparzenia. -
Inne zioła leczące bielactwo to Astragalus , White Atractylodes , Tang-Kuei , Peony , Cnidium -Wspomagają cyrkulację krwi i wpływają na pigment w komórkach, Carthamus -Powodują wzrost pigmentacji skóry; Cuscuta ,Polygoni Multiflori Radix -Wzbogacają wątrobę i nerki, odżywiają krew i stymulują do produkcji melanocytów; Cinnamon twig , Angelica Dahuricae Radix , Tribulus -Oczyszczają toksyny z patogenicznych czynników blokujących ciało produkujące pigment w komórkach; Leucotin- preparat medycyny naturalnej, stworzony specjalnie do leczenia Vitiligo. Leucotin jest spożywany doustnie.
Jak powinny postępować osoby z bielactwem nabytym?
1. Pacjenci z bielactwem nabytym powinni chronić skórę przed słońcem, gdyż skóra, która ma ubytki pigmentu dosyć łatwo się opala, a poparzenie słoneczne nie sprzyja leczeniu tylko pogarsza objawy choroby. Należy stosować filtry przeciwsłoneczne, najlepiej gdy posmarujemy wybrane części ciała kwadrans przed opalaniem czy wyjściem na zewnątrz. Dobrze dobrany krem z filtrem chroni przed promieniowaniem UVA i UVB, istotne jest również, aby był on wodoodporny. Wskazane jest, aby pacjenci smarowali się co dwie godziny nawet jeśli niebo jest zachmurzone, a także po pływaniu czy nadmiernym spoceniu się.2. Chorzy powinni ponadto zainwestować w odzież, która dobrze uchroni ciało przed promieniowaniem słonecznym.
3. Pacjenci z bielactwem nabytym nie mogą korzystać z solarium, ponieważ może dojść do poważnego poparzenia.
4. Osoby z bielactwem nie powinny również wykonywać na swoim ciele tatuaży, ponieważ może dojść do tzw. efektu Köbnera, który polega na tym, że utrata pigmentu skóry (ogniska bielactwa) może pojawić się w miejscu zrobienia tatuażu, po około dwóch tygodniach.
5. Istnieją kosmetyki, które w bezpieczny sposób pomagają wyrównać koloryt skóry, bez konieczności korzystania z solarium czy opalania się na słońcu. Są to wszelkiego rodzaju samoopalacze, kosmetyki do makijażu czy specjalne barwniki. [10]
Zapraszam na przegląd literatury zagranicznej a są to różne ciekawostki dotyczące oczywiście opisywanej jednostki.
- badanie przeprowadzone w 2017 roku – Ocena poziomu cynku w surowicy u pacjentów z bielactwem.
CEL: Do pomiaru poziomu cynku w surowicy u pacjentów z bielactwem w porównaniu do zdrowych osób.
MATERIAŁ I METODY: 100 pacjentów z bielactwem i 100 zdrowych kontrolnych zostało skierowanych do naszej kliniki. Te dwie grupy były dopasowane do wieku i płci. Spektrofotometria absorpcji atomowej została użyta do pomiaru poziomu cynku w surowicy. Analizę statystyczną przeprowadzono za pomocą oprogramowania SPSS.
WYNIKI: Średni poziom cynku w surowicy u pacjentów i osób zdrowych wynosił odpowiednio 80,11 ± 17,10 μg / dl i 96,10 ± 16,16 μg / dl. Poziom cynku w surowicy u pacjentów z bielactwem był znacząco niższy niż u zdrowych osób z grupy kontrolnej ( p = 0,0001).
WNIOSKI: Wyniki naszych badań ujawniły znaczący związek pomiędzy bielactwem i poziomem cynku w surowicy. Względny spadek poziomu cynku w surowicy u pacjentów z bielactwem może uwypuklić rolę cynku w patogenezie bielactwa, a badania na dużą skalę należy przeprowadzić, aby potwierdzić te wyniki i ocenić wpływ doustnych suplementów cynku u pacjentów z niskim poziomem cynku .[12]
-
badanie z 2013 roku – Bielactwo i autoprzeciwciała celiakii.
METODY: Było to badanie kontrolne przypadku, w którym uczestniczyło 128 osób, 64 pacjentów z bielactwem i 64 osoby w grupie kontrolnej. Średni wiek uczestników wynosił 30,3 ± 14,4 lat. Przeciwciało anty-IgA klasy IgA i przeciwciało anty-glutaminaza IgA zmierzono metodą ELISA w surowicy wszystkich uczestników. Dane analizowano za pomocą oprogramowania SPSS w wersji 15.
WYNIKI: Surowica dwóch pacjentów z bielactwem (3,1%) była dodatnia w przypadku przeciwciał. Wszystkie grupy kontrolne seronegatywne dla tych przeciwciał (P <0,05). Nie stwierdzono istotnego wpływu seksu i pracy na seropozytywność.
WNIOSEK: Może istnieć związek między celiakią a bielactwem. Może to wskazywać na wspólny podstawowy mechanizm autoimmunologiczny, który jest wyjaśnieniem niewielu opisów przypadków, że diety bezglutenowe były skuteczne w leczeniu pacjentów z bielactwem. Zarówno test T, jak i dokładny test Fisher nie wykazały wpływu wieku, płci i pracy na seropozytywność tych pacjentów [13]
-
badanie z 2017 roku – Zwiększone ryzyko wystąpienia współistniejących chorób reumatycznych u pacjentów z bielactwem: Ogólnokrajowe badanie populacyjne.
Aby wyjaśnić związek między bielactwem a różnymi chorobami reumatycznymi, przeprowadziliśmy badanie przekrojowe, wykorzystując dane z bazy danych Koreańskiej Narodowej Rezerwy Ubezpieczeń Zdrowotnych. W latach 2009-2013 w badaniu wzięło udział ogółem 86 210 pacjentów z bielactwem i 172 420 dobranych pod względem wieku i płci osób kontrolnych bez bielactwa nabytego. U pacjentów z bielactwem stwierdzono zwiększone ryzyko układowego tocznia rumieniowatego, twardziny układowej, zespołu Sjögrena i reumatoidalnego zapalenia stawów, ale nie stwierdzono istotnego związku między bielactwem a zapaleniem skórno-mięśniowym / zapaleniem wielomięśniowym, Behçet ‘ s choroby lub zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Analiza podgrup wykazała zwiększone ryzyko zapalenia skórno-mięśniowego / zapalenia wielomięśniowego u mężczyzn i zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa u kobiet z bielactwem. Ryzyko zapalenia skórno-mięśniowego / zapalenia wielomięśniowego lub zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa było większe u młodych pacjentów z bielactwem. Nasze badanie potwierdza znaczący związek między bielactwem a chorobami reumatycznymi. Różnice w współwystępujących chorobach reumatycznych według grup wiekowych i płci sugerują potrzebę podejścia specyficznego dla pacjenta. Staranne rozważenie zaburzeń reumatycznych jest wymagane w celu właściwego leczenia chorób współistniejących u pacjentów z nabytkiem bielactwa. Ryzyko zapalenia skórno-mięśniowego / zapalenia wielomięśniowego lub zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa było większe u młodych pacjentów z bielactwem. Nasze badanie potwierdza znaczący związek między bielactwem a chorobami reumatycznymi. Różnice w współwystępujących chorobach reumatycznych według grup wiekowych i płci sugerują potrzebę podejścia specyficznego dla pacjenta. Staranne rozważenie zaburzeń reumatycznych jest wymagane w celu właściwego leczenia chorób współistniejących u pacjentów z nabytkiem bielactwa. Ryzyko zapalenia skórno-mięśniowego / zapalenia wielomięśniowego lub zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa było większe u młodych pacjentów z bielactwem. Nasze badanie potwierdza znaczący związek między bielactwem a chorobami reumatycznymi. Różnice w współwystępujących chorobach reumatycznych według grup wiekowych i płci sugerują potrzebę podejścia specyficznego dla pacjenta. Staranne rozważenie zaburzeń reumatycznych jest wymagane w celu właściwego leczenia chorób współistniejących u pacjentów z nabytkiem bielactwa.[14]
źródło:
1. medonet
2. czytelniamedyczna
3. pharmaceris.pl
4. Dermatol
5. NCBI
6. NCBI
7. NCBI
8. poradnikzdrowie
9. Medycyna mitochondrialna- dr Bodo Kukliński
10. medonet
11. czytelniamedyczna
12 NCBI
13.NCBI
14. NCBI
Komentarze